Persoonlijk bericht Paul
Paul zocht afgelopen weken samen met een grote groep vrienden naar Christiaan in Nepal. Hij schreef het volgende bericht nav zijn zoektocht.
Lieve vrienden, het voelt heel dubbel om weer terug te zijn. Ik wilde Chris weer bij ons brengen, zonder Chris Nepal niet verlaten. Mijn goede vriend terug brengen, weer dingen met hem plannen. En daar ben ik dan, weer hier, zonder Chris.
Alleen een klein stukje oranje helm deed mij plots voelen dat Chris heel dichtbij was. Ik schrok, had ik chris bij een van onze tochten niet met zo’n helm gezien? In het gebied waar hij had gelopen, bij de rivier, op de gletsjer voelde hij vaak zo dichtbij. Maar hoeveel ik ook zocht, ik vond hem niet. Na de 12e keer de rivier afzoeken begon ik langzaam de kleine stukjes plastic, dezelfde snoeppapiertjes en opvallende steentjes meermaals terug te vinden. Als ik zulke kleine dingetjes alle al had gevonden, hoe kon het dan zijn dat ik Chris, zijn tas, zijn slaapzak niet vond?
Zoveel scenario’s gingen door mijn hoofd, ik moet iets overzien, wat is logisch? Chris waar heb je gelopen, welke keuzes heb je gemaakt, welke keuzes zou ik maken? Waar kon je uitglijden, waar was er steenval, waar waren spleten, waar kon je in de rivier belanden? Van simpele tot extreem onlogische routes de vallei in hebben we afgezocht. Hoe vaak we de rivier ook afzochten, om, naast en onder de stenen, ik vond geen verdere sporen van Chris. Ook de verschillende teams waarmee ik boven was wisten niet meer waar te zoeken. Alles tussen daulagiri basecamp en Italian basecamp was meermaals afgezocht. De hele vallei naar de weg meermaals afgelopen, alle dorpjes bezocht…
In dat opzicht heb ik een beetje rust, de luxe om met eigen ogen te hebben gezien dat hij in dat gebied met mensenogen en mensenhanden op dit moment niet te vinden is.
Gelukkig zijn de meeste handen en ogen niet in Nederland terug, maar nog aanwezig. De lokale inwoners in het hele gebied weten van Chris. En hebben ons beloofd bij elke indicatie te bellen of maar de politie te gaan. Zij zijn het die volgende week, volgende maand en volgend jaar nog in het gebied zijn rond de rivier wonen en weten om wat en wie het gaat mocht er iets gevonden worden, of mocht een Chris voorbij komen in het dorp.
Zonder de eindeloze inspanningen en steun van de familie en alle vrienden thuis en de financiële hulp hadden wij in Nepal nooit een zoektocht als deze kunnen starten. Zonder de lokale steun van Ruben, Felix, Ben, John, Pieter, Sander, Michel, HP, alle contacten en organisaties in Nepal was ik nooit die berg opgekomen en was niet een hele regio in Nepal van flyers en info over onze Chris voorzien.
Ik ben naar Nepal gegaan omdat ik weet dat Chris precies hetzelfde voor mij had gedaan. Dat Chris kosten nog moeite had gespaard mij te vinden. Het was Chris zelf die mij veel dingen in de bergen heeft geleerd die ik onverwacht de laatste weken voor het zoeken naar mijn goede vriend hard nodig had.
Ik ben heel verdrietig dat ik Chris niet in mijn armen heb kunnen nemen, maar ben blij en bevoorrecht dat ik naar onze vriend kon en mocht zoeken.
Ik wens iedereen, maar vooral Margreet, Pieter en bovenal Christiaan zelf heel heel veel sterkte en kracht toe.
Paul