Het was de afgelopen dagen even stil. Geen berichten op de site, geen foto’s van mannen op zoek naar hun vriend in Nepal. Een stilte die slechts onderbroken werd door het tikken van de teller op de site die zachtjes door tikte naar 105%.
Een stilte die zonder te zeggen een teleurstelling uitsprak. Na het vinden van het stukje van Christiaans helm kon het toch niet lang meer duren? De foto’s die we na het nieuws binnen kregen van het stukje helm bleven echter hangen in de interne whatsapp groep. Ineens was daar die gedachte… Wat als dit het laatste ding was dat we van Christiaan zouden vinden? Het voelde te pijnlijk om te delen.
Meerdere teleurstellingen vormden de afgelopen dagen samen een onrustige stilte. Een berichtje dat om 05:00 uur binnen komt: “Het weer is te slecht om te vliegen vandaag.” Een hoopvolle analyse van satellietbeelden die maar weinig echt nieuwe inzichten geeft. Een nieuwe dag, weer geen mogelijkheid om te vliegen. Het onderzoek van de helm dat wel eens weken zou kunnen duren. Een continue afstemming, verbazing en frustratie in een volledig andere cultuur, waarin nee zeggen minder een optie is. De regen tikt verder continue door, terwijl de vermoeidheid toeneemt.
Met het verstrijken van de tijd, en de kans dat Christiaan levend gevonden wordt steeds kleiner wordt, ontstaan er scheurtjes in de “doe-modus”. Hoe hard je het ook wilt, het lukt gewoon niet om continue een sprint te lopen. Langzaamaan schakelen we over van een sprint, naar een marathon.
Vandaag stapte Pieter in het vliegtuig en verwoordde het als volgt: “Ons doel is helder. We gaan er heen om Christiaan mee terug te nemen. We zijn echter ook realistisch. De moesson is inmiddels begonnen en het wordt steeds gevaarlijker om te zoeken. De kans is ook aanwezig dat we tijdens deze reis zullen ontdekken dat verder zoeken niet mogelijk is. Dan zullen we terug moeten vliegen, onze levens oppakken en plannen gaan maken om in het nieuwe seizoen de zoektocht voort te gaan zetten.”
Het was de afgelopen dagen dus even stil. Een onrustige stilte gevoed door teleurstellingen, maar voor alles wat er is, is er een uur… Er is een tijd om te zwijgen en een tijd om te spreken. Vandaag is het een tijd om te spreken: “Christiaan, wij gaan door en wij zullen je vinden!”
Ontzettend mooi en raak geschreven, en naast verschrikkelijk ónbegrijpelijk tegelijk ook oh-zo begrijpelijk.
Gister gelukkig een berg nieuwe energie en Liefde op pad naar Nepal in de vorm van een extra (bijzonder) team! Samen dragen jullie de regendruppels die de Moesson onverwoestbaar door laat druppelen. Maak er een regenboog van!
De stilte viel ons ook op, en daarbij ook de gedachte dat het soms nodig is om even stil te zijn. Jullie blijven in onze gedachten en we blijven mee hopen dat Christiaan gevonden wordt.
Sterkte daar!
“In Christ alone my hope is found
He is my light, my strength, my song
This Cornerstone, this solid ground
Firm through the fiercest drought and storm (en moesson!)
What heights of love, what depths of peace
When fears are stilled, when strivings cease
My Comforter, my All in All
Here in the love of Christ I stand”
Lieve mensen,
We blijven bidden! Heel veel kracht, wijsheid, energie, troost, bescherming toegewenst!
Lieve familie en vrienden,,
Onze hoop is gevestigd op onze Hemelse Vader.
Ben dankbaar dat Christiaan, Margreet en Pieter Hem kennen.
We blijven bidden en hopen dat Christiaan gevonden mag worden.
Troost en kracht toegebeden ..
Lieve allemaal, als je sprakeloos bent en het even niet meer weet, is het inderdaad tijd om te zwijgen. Ik bewonder jullie inzet en kracht en begrijp ook heel goed dat de wanhoop op de loer ligt. Ik, als buitenstaander, ga al door zoveel emoties heen als ik naar jullie kijk en weet wat jullie allemaal al meegemaakt hebben. Het moet voor jullie als vrienden en familie ondraaglijk zwaar zijn.Ik heb grote bewondering voor jullie.
Jullie blijven in onze gedachten en gebeden.
Ook wij hebben geen woorden….in gedachten en gebed dichtbij.
Marry en Jan
Grote bewondering voor jullie inzet en doorzettingsvermogen. Houd vol! Jullie zijn in onze gedachten.
Heel veel sterkte! Ik denk aan jullie!
Heftig om te lezen! Sterkte
met de zoektocht! Hou vol! Hopelijk vinden jullie Christiaan snel!
Ja, de radiostilte was ijzingwekkend. Maar ook heel wijs. Wat hebben jullie veel moed, wijsheid en doorzettingsvermogen nodig en wat moet er veel verdriet en misschien zelfs wanhoop gepaard gaan met elke stap die jullie zetten. Elke ochtend als ik wakker word, bid ik dat jullie Christiaan die dag zullen vinden.Bid ik om zekerheid, om wijsheid en duidelijkheid. En bid ik voor Margreet… ook nu haar beide zonen in Nepal zijn, de een om de ander te zoeken. Ga met God, elke stap van deze zware weg!
heel veel sterkte. Mag God jullie bijstaan in het vinden van Christiaan.
We blijven bidden. Niets is erger dan je familie kwijt zijn.
We denken aan jullie.